Ne zaman gökyüzüne baksam, çocukluğumun mavi göğü değil artık üstümdeki. Şehirde güneş bile farklı doğuyor. Betonların arasından usulca süzülmeye çalışan ışık, köyümdeki gibi içimi ısıtmıyor. Oysa Ladik’te sabah güneşi başka doğardı. Göl kıyısından hafifçe esen serinlik, buğulu çay bardaklarıyla birleşirdi. Anam tandırın başında olurdu, babam ise çoktan ahıra inmiş… Biz...